Web Analytics Made Easy - Statcounter
2024-05-03@13:11:17 GMT
۷۰۶ نتیجه - (۰.۰۱۷ ثانیه)

جدیدترین‌های «نور ستاره»:

بیشتر بخوانید: اخبار اقتصادی روز در یوتیوب
    به گزارش خبرآنلاین، تصاویر جدید تلسکوپ فضایی جیمز وب، بخشی از آسمان را در صورت فلکی جبار (شکارچی)، در سمت غربی ابر مولکولی شکارچی B نشان می‌دهد و بر لبه نورانی بالای ساختار متمایز غبار و گاز سحابی متمرکز است. سحابی سر اسب که به «بارنارد 33» هم معروف است، از امواج متلاطم گاز و غباری برمی‌خیزد که 1300 سال نوری از ما قرار دارد و پیش‌ستارگان فراوانی را در دل خود جای داده است. این سحابی از ابر میان‌ستاره‌ای عظیمی تشکیل شده که در حال فروپاشی است، ستاره جوان داغی در نزدیکی آن با قدرت تمام، می‌تابد و با پرتوهای پرانرژی خود، این سحابی را لایه‌به‌لایه می‌تراشد. ابرهای گازی اطراف سر اسب قبلاً از بین رفته‌اند، اما ستون برآمدگی...
    سحابی حلقه (M57) پیچیده‌تر از آن است که در یک تلسکوپ کوچک به‌نظر می‌رسد. حلقه مرکزی که به‌راحتی قابل مشاهده است حدود یک سال نوری وسعت دارد.این نوردهی بسیار عمیق که تلاش مشترکی از داده‌های سه تلسکوپ بزرگ و مختلف را ترکیب می‌کند، رشته‌های حلقه‌ای گاز درخشان را که بسیار دورتر از ستاره مرکز آن گسترش می‌یابد، بررسی می‌کند. این تصویر ترکیبی شامل نور قرمز ساطع‌شده از هیدروژن و همچنین نور مرئی و مادون قرمز است. سحابی حلقه یک سحابی سیاره‌ای دراز است؛ نوعی سحابی که زمانی ایجاد می‌شود که یک ستاره شبیه به خورشید تکامل می‌یابد تا جو بیرونی خود را منفجر کند و به یک ستاره کوتوله سفید تبدیل شود. این سحابی در فاصله ۲۵۰۰ سال نوری به...
    مردم می‌پرسند چرا فضا با وجودی که پر از ستاره هاست، اما تاریک است. این سوال نام خاصی دارد؛ «پارادوکس اولبرس». پارادوکس اولبرس نام یکی از پارادوکس‌های معروف است که نخستین بار توسط هاینریش البرس در سال ۱۸۲۳ پرسیده شد. صورت کوتاه این پارادوکس چنین است: «چرا آسمان شب تاریک است؟» به گزارش «زی‌سان» به نقل از راز بقا، ستاره شناسان تخمین می‌زنند که حدود ۲۰۰ میلیارد تریلیون ستاره در جهانِ قابل مشاهده وجود دارد. بسیاری از آن ستارگان به روشنی یا حتی درخشان‌تر از خورشید هستند. بنابراین، چرا فضا با این همه نور خیره کننده پر نمی‌شود؟ مطالعه ستارگان و سیارات دور به ستاره شناسان کمک کرده تا بفهمند چرا فضا تا این حد تاریک است. احتمالا حدس بزنید...
    ناسا در حال برنامه‌ریزی برای تعمیر کردن یک تلسکوپ پرتو ایکس در «ایستگاه فضایی بین‌المللی» است. به نقل از ناسا، «کاوشگر ترکیب داخلی ستاره نوترونی» یا «نایسر» (NICER) قرار است طی یک پیاده‌روی فضایی در اواخر سال جاری تعمیر شود. این چهارمین رصدخانه علمی در مدار خواهد بود که از خدمات فضانوردان برخوردار می‌شود. در ماه مه سال ۲۰۲۳، دانشمندان دریافتند که یک نشت نور در نایسر ایجاد شده است. نور خورشید ناخواسته به تلسکوپ وارد می‌شد و به آشکارساز‌های حساس آن می‌رسید. دانشمندان در حال انجام دادن اقدامات فوری برای کاهش تأثیر بر مشاهدات، درباره تعمیر تلسکوپ فکر کردند. «زاون آرزومانیان» (Zaven Arzoumanian) سرپرست علمی نایسر در «مرکز پرواز فضایی گادرد» ناسا گفت: نور خورشید در توانایی نایسر برای...
    تلسکوپ فضایی جیمز وب یکی از پیشرفته‌ترین تلسکوپ‌هایی است که تاکنون ساخته شده است. برنامه‌ریزی برای راه‌اندازی جیمز وب بیش از ۲۵ سال پیش آغاز شد و تلاش‌ها برای ساخت و ساز آن بیش از یک دهه طول کشید. در روز ۲۵ دسامبر سال ۲۰۲۱ این تلسکوپ به فضا پرتاب شد و ظرف یک ماه به مقصد نهایی خود یعنی ۹۳۰ هزار مایل دورتر از زمین رسید. موقعیت آن در فضا به آن امکان دید نسبتا بدون مانعی از جهان را می‌دهد. به گزارش ایسنا، طراحی این تلسکوپ یک تلاش جهانی بود که توسط ناسا هدایت شد و هدفش اینست که مرز‌های رصد نجومی را با مهندسی انقلابی جابجا کند. آینه آن عظیم است و حدود ۲۱ فوت (۶.۵ متر)...
    به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و براساس گزارش عصرایران، تصور کنید در نیم‌کره غربی زمین همیشه شب و در نیم‌کره شرقی همیشه روز باشد و تنها راه لندنی‌ها برای دیدن خورشید این باشد که به جایی مثل توکیو بروند. به گزارش زومیت، دانشمندان قانع‌کننده‌ترین شواهد را از وجود سیاره‌ای با ویژگی یادشده، یعنی گرفتار در قفل کشندی ارائه داده‌اند. به باور ستاره‌شناس‌ها بسیاری از سیاره‌های فراخورشیدی به ویژه تعداد زیادی از کاندیدهای احتمالی حیات، وضعیت مشابهی دارند. وقتی سیاره‌ای در فاصله بسیار کمی از ستاره‌اش می‌چرخد، سمت نزدیک آن کشش گرانشی بیشتری را نسبت به سمت دورتر تجربه می‌کند. به‌مرور زمان این عدم تعادل که نیروی کشندی نامیده می‌شود، چرخش سیاره را تا زمانی که با مدارش هماهنگی کامل پیدا کند،...
    به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، انسان پیوسته در تلاش است تا بخش وسیعی از فضا را کاوش کرده واطلاعات بیشتری به دست آورد. به تازگی تیمی از محققان دانشگاه استونی بروک و موزه تاریخ طبیعی آمریکا از تلسکوپ آرایه کندور برای دستیابی به اکتشافات پیشگامانه در کیهان استفاده و یافته‌هایشان را در مقاله‌ای منتشر کردند. این آرایه تلسکوپی، جهان کم‌نور را برای محققان آشکار و درک عمیق‌تری از کیهان ارائه کرد. این تیم از ابررایانه‌های پیشرفته برای کار با تلسکوپ آرایه کندور استفاده کردند. این تلسکوپ از الگوریتم‌های کامپیوتری برای ترکیب نور چند تلسکوپ کوچکتر استفاده کرده و مانند یک تلسکوپ بزرگتر و قدرتمندتر به خدمت اخترفیزیک می‌آید. این ویژگی به دانشمندان اجازه می‌دهد...
    آفتاب‌‌نیوز : توصیف مثبتی به تازگی به این فهرست اضافه شده است، زیرا ستاره‌شناسان نشانه‌هایی از چیزی به نام «شکوه» را در اتمسفر این سیاره فراخورشیدی مشتری داغ کشف کرده‌اند. اثر «شکوه»، که در داده‌های ماهواره‌ی توصیف‌گر سیاره‌های فراخورشیدی به اختصار چیاپس (CHEOPS) دیده شده است، آرایش رنگین‌کمان مانندی از حلقه‌های رنگارنگ و متحدالمرکز نور را نمایش می‌دهد که تنها در شرایط خاص به وجود می‌آید. به نقل از ایسنا، این اثر اغلب بر روی سیاره خودمان و همچنین در جو همسایه خشن ما زهره دیده می‌شود، اما این اولین بار است که دانشمندان آن را خارج از همسایگی کیهانی ما مشاهده می‌کنند. سیاره WASP-۷۶ b در فاصله ۶۳۷ سال نوری از ما قرار دارد. اگر تایید شود که این...
     به گزارش تابناک به نقل از خبرآنلاین، کلمات زیادی برای توصیف سیاره فراخورشیدی WASP-۷۶ b وجود دارد برای مثال جهنمی، سوزان، آشفته، و حتی خشونت‌آمیز. این سیاره خارج از منظومه شمسی است و آنقدر به ستاره خود نزدیک است که به اندازه‌ای داغ می‌شود که سرب را تبخیر می‌کند و تا پیش از این توصیف مثبتی از آن وجود نداشته است.   توصیف مثبتی به تازگی به این فهرست اضافه شده است، زیرا ستاره‌شناسان نشانه‌هایی از چیزی به نام «شکوه» را در اتمسفر این سیاره فراخورشیدی مشتری داغ کشف کرده‌اند. اثر «شکوه»، که در داده‌های ماهواره‌ی توصیف‌گر سیاره‌های فراخورشیدی به اختصار چیاپس (CHEOPS) دیده شده است، آرایش رنگین‌کمان مانندی از حلقه‌های رنگارنگ و متحدالمرکز نور را نمایش می‌دهد که تنها در...
    کلمات زیادی برای توصیف سیاره فراخورشیدی WASP-۷۶b وجود دارد برای مثال جهنمی، سوزان، آشفته، و حتی خشونت‌آمیز. این سیاره خارج از منظومه شمسی است و آنقدر به ستاره خود نزدیک است که به اندازه‌ای داغ می‌شود که سرب را تبخیر می‌کند و تا پیش از این توصیف مثبتی از آن وجود نداشته است. به گزارش ایسنا، توصیف مثبتی به تازگی به این فهرست اضافه شده است زیرا ستاره‌شناسان نشانه‌هایی از چیزی به نام «شکوه» را در اتمسفر این سیاره فراخورشیدی مشتری داغ کشف کرده‌اند. اثر «شکوه»، که در داده‌های ماهواره‌ی توصیف‌گر سیاره‌های فراخورشیدی به اختصار چیاپس(CHEOPS) دیده شده است، آرایش رنگین‌کمان مانندی از حلقه‌های رنگارنگ و متحدالمرکز نور را نمایش می‌دهد که تنها در شرایط خاص به وجود می‌آید. به نقل...
    به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، خطوط ریلی فراوانی در ایران وجود دارند که خط تهران-مشهد، پرترددترین آن‌ها است. روزانه قطارهای متنوعی بین این دو شهر رفت‌وآمد می‌کنند و مسافران می‌توانند باتوجه‌به انتظاراتی که از سفر دارند، هر یک از این قطارها را انتخاب کنند؛ اما کدام یک از قطارهای تهران-مشهد بهترین خدمات و امکانات را به مسافران خود ارائه می‌دهد؟ اینجا است که سخن از قطار نور الرضا به‌میان می‌آید. در ادامه، به معرفی و بررسی ویژگی‌های مختلف این قطار خواهیم پرداخت. معرفی کلی قطار نور الرضا شرکت ریلی نور الرضا که قطار نور الرضا به آن تعلق دارد، از سال ۱۳۸۵ تاکنون در خطوط ریلی ایران فعال بوده و با این‌که یکی از جوان‌ترین شرکت‌ها محسوب می‌شود، اما توانسته...
    عکس جدیدی که ناسا منتشر کرده است، یک پدیده ۸۰۰ ساله را به نمایش می‌گذارد. به نقل از ناسا، در سال ۱۱۸۱ یک انفجار ابرنواختر نادر در آسمان شب ظاهر شد که برای ۱۸۵ روز متوالی قابل مشاهده بود. سوابق تاریخی نشان می‌دهند که این ابرنواختر مانند یک ستاره موقت در صورت فلکی «ذات‌الکرسی» (Cassiopeia) به نظر می‌رسد و به اندازه سیاره زحل می‌درخشد. از آن زمان، دانشمندان تلاش کردند تا بقایای این ابرنواختر را بیابند. در ابتدا تصور می‌شد که این ممکن است سحابی اطراف تپ‌اختر موسوم به «۳سی۵۸» (۳C ۵۸) باشد، اما بررسی‌های دقیق‌تر نشان دادند که تپ‌اختر از ابرنواختر سال ۱۱۸۱ قدیمی‌تر است. در دهه گذشته، یک رقیب دیگر کشف شد. «پا ۳۰» (Pa ۳۰) یک سحابی...
    هافبک سابق تیم ملی در حالی در روز‌های آرمانی خود به سر می‌برد که مورد غضب امیر قلعه‌نویی قرار گرفته است. به گزارش ایرنا، با پایان یافتن لیگ بیستم با قهرمانی پرسپولیس در این رقابت‌ها، قرارداد احمد نورالهی هافبک تیم ملی پوش این تیم با سرخ‌پوشان به پایان رسید و وی پس از ترک رسمی باشگاه پرسپولیس به امارات رفت و با قراردادی رسمی با شباب الاهلی پیوست. او پس از ۶ سال حضور در پرسپولیس بالاخره تصمیم به لژیونر شدن گرفت تا فوتبال خود را در خارج از ایران ادامه دهد. نورالهی در تابستان سال جاری و بعد از دو سال حضور در این تیم از الاهلی و بعد از فتح لیگ امارات از این تیم جدا شد و...
    برای چشم غیرمسلح انسان، آسمان شب با بیش از ۹ هزار نقطه نوری مجزا پرشکوه و خیره‌کننده است، اما این چشم‌انداز فقط بخش کوچکی از جهان را در برمی‌گیرد. به گزارش زومیت، نزدیک‌ترین منظومه ستاره‌ای مشاهده‌پذیر برای ما آلفا قنطورس است که حدود ۴٫۲۵ سال نوری از زمین فاصله دارد. نزدیک‌ترین ستاره در این منظومه‌ی سه ستاره‌ای پروکسیما قنطورس است، اما به دلیل اینکه از نوع کوتوله سرخ محسوب می‌شود، آن‌قدر کم‌نور است که بدون تلسکوپ به چشم نمی‌آید. ‌به‌نقل از اسپیس‌دات‌کام، دورترین ستاره‌ای که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است، V۷۶۲ Cas، یک ستاره متغیر است هکه در فاصله ۱۶ هزار سال نوری ما قرار دارد. اگرچه این ستاره احتمالا ۱۰۰ هزار برابر درخشنده‌تر از خورشید است، این فاصله...
    به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ تصاویر نجوم و فضا جدای از اهمیتی که در مطالعات و تحقیقات اخترشناسی دارد، امکان مشاهده و درک عجایب و شگفتی‌های دنیای بیرون از سیاره زمین را برای علاقه‌مندان این حوزه فراهم می‌کند. امروزه به لطف پیشرفت علم و فناوری، تصاویر نجومی به شکل‌های بسیار زیبا و گهگاه هنری تهیه می‌شود که علاوه بر ارائه اطلاعات علمی، زیبایی‌های خیره‌کننده‌ای را برای علاقه‌مندان به ارمغان می‌آورد. *** تصویر روز skyandtelescope این عکس توسط آندریوریو در مارینو، رم، ایتالیا به تاریخ 12/03/2024 ثبت شد. تجهیزات مورد استفاده شامل موارد زیر بود: ZWO ASI533MC Pro ZWO OAG & ASI 120MM Skywatcher 130PDS f5 Tecnosky 60ED APO ZWO ASI 715MC Skywatcher EQM-35 Pro عکاس در شرح این...
    طبق اکثر استانداردها، زمین کوچک است و بزرگترین سیاره منظومه شمسی مشتری است و بیش از ۱۳۰۰ سیاره زمینی می‌توانند در داخل آن قرار بگیرند، اما زمین کوچکترین سیاره منظومه شمسی نیست و پس از اینکه پلوتو در سال ۲۰۰۶ بر روی یک سیاره کوتوله فرود آمد، این عنوان به عطارد رسید. اما آیا سیارات کوچکتری وجود دارد؟ اگر چنین است، آیا سیاره‌ای را می‌شناسیم؟ در گزارش وبسایت فضایی سبیس آمده است که شناسایی سیارات فراخورشیدی بسیار کوچک، یا سیاراتی که به دور ستارگان دیگر می‌چرخند، بسیار دشوار است، اما از بین سیاراتی که دانشمندان کشف کرده اند، کوچکترین آنها Kepler ۳۷-b است که دانشمندان در سال ۲۰۱۳ با استفاده از داده‌های تلسکوپ کپلر کشف کردند. این سیاره کوچکتر...
    آفتاب‌‌نیوز : تلماسه‌ها، تپه‌های ستاره‌ای یا تپه‌های هرمی، صد‌ها متر ارتفاع دارند و در سیاره ما در آفریقا، آسیا و آمریکای شمالی دیده شده‌اند. با این حال کارشناسان تا کنون نتوانسته بودند تاریخ تشکیل آن‌ها را تعیین کنند. حالا، اما گروهی از دانشمندان سن یکی از بزرگترین و پیچیده‌ترین انواع تلماسه‌های کره زمین در منطقه‌ای دورافتاده در مراکش را برای اولین بار محاسبه کرده و دریافته‌اند این تپه که «لالا لالیا» نام دارد در حدود ۱۳ هزار سال پیش تشکیل شده است. پروفسور جف دالر، زمین‌شناس در دانشگاه آبریستویث ولز، با بیان این که تلماسه‌ها «یکی از شگفتی‌های طبیعی جهان» هستند، می‌گوید: «آن‌ها از روی زمین شبیه اهرام هستند، اما از آسمان قله‌ای را می‌بینید که ماسه‌ها از سه یا...
    خبرگزاری علم و فناوری آنا- هدا عربشاهی: یکی از سوالاتی که بشر از سپیده‌دم تاریخ در سر داشته این است که آیا ما در جهان تنها هستیم؟ چیزی که درحال‌حاضر به یقین می‌دانیم این است که دست‌کم ۱۰۰میلیارد کهکشان در جهان وجود دارد که هریک حاوی هزارمیلیارد ستاره است. پس براین‌اساس، باید تریلیون‌ها و تریلیون‌ها سیاره وجود داشته باشد که بعضی از آنها می‌توانند به‌طور بالقوه قابل سکونت باشند. اما آنها کجایند؟ چرا تاکنون کسی از آن بیرون با ما تماس نگرفته است؟ انریکو فِرمی، فیزیکدان ایتالیایی برنده جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۳۸ این سوال مهیج را مطرح می‌کند که از آن با تناقض فرمی یا پارادوکس فرمی یاد می‌شود. تناقض فرمی می‌گوید: اگر عالم بسیار وسیع و بالقوه میزبان...
    سیاهچاله‌ها در علم اخترفیزیک مبحثی جذاب محسوب می‌شوند، زیرا درک ما را از جهان به چالش می‌کشند. سیاه‌چاله‌ها بخش‌هایی قدرتمند و نامرئی در گیتی هستند که هر چیزی را که خیلی نزدیکشان می‌شود، تحت تأثیر خود قرار می‌دهند. به گزارش ایسنا به نقل از آنا، سیاهچاله‌ها مانند جاروبرقی کیهانی در فضا هستند! آن‌ها چنان گرانش قوی دارند که وقتی خیلی نزدیکشان شوید، هیچ چیز حتی نور نیز نمی‌تواند از دست آن‌ها فرار کند. سیاهچاله‌ها برخلاف ستارگان که نور می‌دهند همه چیز را به درون خود می‌کشند. سیاهچاله‌ها زمانی تشکیل می‌شوند که ستاره‌های پرجرم می‌میرند. این ستارگان پس از سوزاندن تمام سوخت خود، در یک ابرنواختر منفجر می‌شوند و آنچه باقی می‌ماند به یک نقطه کوچک و فوق‌العاده متراکم به نام...
    عکسی که با «تلسکوپ فضایی هابل» ثبت شده، مملوء از رنگ و فعالیت است. این عکس، یک منطقه ستاره‌ساز نسبتا نزدیک را به نام «IRAS ۱۶۵۶۲-۳۹۵۹» نشان می‌دهد که در کهکشان راه شیری در فاصله حدود ۵۹۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی «کژدم» (Scorpius) قرار دارد. این عکس از مشاهدات «دوربین میدان وسیع ۳» هابل به دست آمده است. جزئیات دقیق رنگ آن، نتیجه چهار فیلتر جداگانه هستند که می‌توانند در برابر حسگر‌های نور دستگاه بلغزند و به طول موج‌های بسیار خاصی از نور امکان دهند تا عبور کنند. این ویژگی سودمندی است، زیرا طول موج‌های خاصی از نور می‌توانند اطلاعاتی را درباره ترکیب، دما و چگالی منطقه ارائه دهند. در مرکز عکس، IRAS ۱۶۵۶۲-۳۹۵۹ به...
    به گزارش خبرآنلاین، با این‌حال چه بر سر سیاره‌های باقی‌مانده خواهد آمد؟ آیا اختلال در مدار سیاره‌ها باعث سرگردانی آن‌ها می‌شود یا ستاره کوتوله آن‌ها را می‌بلعد؟ آیا ممکن است این سیاره‌ها بدون هیچ تغییری تا تریلیون‌ها سال در مدار ستاره مرده خود باقی بمانند؟ بر اساس گزارش زومیت، پژوهشی جدید به سرنوشت احتمالی سیاره‌های منظومه شمسی اشاره می‌کند. ستاره‌شناس‌ها با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب به تصاویر مستقیمی از دو غول گازی رسیدند که به نظر می‌رسد در مدار ستاره‌های کوتوله سفید قرار گرفته‌اند. دو سیاره یادشده نه‌تنها به‌شدت به غول‌های گازی مشتری و زحل در منظومه شمسی شباهت دارند، بلکه کوتوله‌های سفید هم سرنوشت احتمالی خورشید را مجسم می‌کنند. پیش از آنکه خورشید وارد فاز کوتوله سفید...
    آفتاب‌‌نیوز : این عکس‌ها را تیمی از ستاره‌شناسان که در چندین رصدخانه بزرگ نجومی و در پروژه‌ای تحت عنوان «فیزیک با وضوح زاویه‌ای بالا در کهکشان‌های نزدیک» (PHANGS) فعالیت می‌کنند، منتشر کرده‌اند. نزدیکترین کهکشان از میان ۱۹ کهکشان ثبت‌شده اصطلاحا «ان‌جی‌سی۵۹۶۸» (NGC۵۰۶۸) نام دارد که در فاصله حدود ۱۵ میلیون سال نوری از زمین قرار گرفته است. دورترین کهکشان نیز که با نام «ان‌جی‌سی۱۳۶۵» (NGC۱۳۶۵) شناخته می‌شود حدود ۶۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. تلسکوپ فضایی جیمز وب در سال ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد و در سال ۲۰۲۲ شروع به جمع‌آوری داده‌ها کرد. دانشمندان می‌گویند تصاویر شگفت‌انگیز این تلسکوپ از کیهان، درک بشر از جهان اولیه را تغییر داده است. تلسکوپ فضایی هابل که در سال ۱۹۹۰...
    به گزارش «تابناک» به نقل از ایسنا، یک تصویر جدید خیره کننده از تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) یک کارخانه ستاره‌سازی عظیم را نشان می‌دهد که در یک کهکشان همسایه ما با رنگ‌های زنده و جزئیات باورنکردنی قرار دارد. به نقل از اسپیس، تصویر نارنجی، زرد و آبی از این تلسکوپ فضایی قدرتمند، هیدروژن اتمی بین ستاره‌ای سحابی N97 با وسعت ۱۶۳۰ سال نوری را نشان می‌دهد که در ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان نزدیک به راه شیری ما قرار گرفته است. این منطقه به طور فعال در حال تشکیل ستارگان است و تقریبا توسط ستاره‌شناسان ناشناخته باقی مانده است. N97 خواهر کوچک‌تر یکی از اهداف اخیر جیمز وب در ابر ماژلانی بزرگ نیز به حساب می‌آید که سحابی رتیل نام دارد...
    یک تصویر جدید خیره کننده از تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) یک کارخانه ستاره‌سازی عظیم را نشان می‌دهد که در یک کهکشان همسایه ما با رنگ‌های زنده و جزئیات باورنکردنی قرار دارد. به گزارش ایسنا، تصویر نارنجی، زرد و آبی از این تلسکوپ فضایی قدرتمند، هیدروژن اتمی بین ستاره‌ای سحابی N۹۷ با وسعت ۱۶۳۰ سال نوری را نشان می‌دهد که در ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان نزدیک به راه شیری ما قرار گرفته است. این منطقه به طور فعال در حال تشکیل ستارگان است و تقریبا توسط ستاره‌شناسان ناشناخته باقی مانده است. N۹۷ خواهر کوچک‌تر یکی از اهداف اخیر جیمز وب در ابر ماژلانی بزرگ نیز به حساب می‌آید که سحابی رتیل نام دارد و در فاصله ۱۶۱ هزار سال نوری...
    یک تصویر جدید خیره کننده از تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) یک کارخانه ستاره‌سازی عظیم را نشان می‌دهد که در یک کهکشان همسایه ما با رنگ‌های زنده و جزئیات باورنکردنی قرار دارد. به نقل از اسپیس، تصویر نارنجی، زرد و آبی از این تلسکوپ فضایی قدرتمند، هیدروژن اتمی بین ستاره‌ای سحابی N97 با وسعت ۱۶۳۰ سال نوری را نشان می‌دهد که در ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان نزدیک به راه شیری ما قرار گرفته است. این منطقه به طور فعال در حال تشکیل ستارگان است و تقریبا توسط ستاره‌شناسان ناشناخته باقی مانده است. N97 خواهر کوچک‌تر یکی از اهداف اخیر جیمز وب در ابر ماژلانی بزرگ نیز به حساب می‌آید که سحابی رتیل نام دارد و در فاصله ۱۶۱ هزار سال نوری...
    به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس ایکس، ستاره‌شناسان به کشف تازه‌ای در آسمان رسیده‌اند که با هیچ کدام از تعاریف علمی موجود قابل توضیح نیست. ستاره‌شناسان می‌گویند: «ما شیئی را در فضا پیدا کردیم که توضیح دقیقی برای آن نداریم،‌ نه یک ستاره نوترونی است و نه سیاهچاله و در بیشتر نورها نامرئی است. ما آن را با استفاده از تلسکوپ رادیویی در آسمان آفریقای جنوبی کشف کردیم و فکر می‌کنیم این جرم تقریباً چهار برابر سنگین‌تر از خورشید و در عین حال چگالی آن از یک ستاره معمولی بسیار بیشتر است. هنوز معلوم نیست که آیا این یافته جدید، سبک‌ترین سیاهچاله کشف‌شده است یا سنگین‌ترین ستاره نوترونی.» ستاره‌های نوترونی بیشترین چگالی را در کیهان...
    گاهی رصد برخی ستارگان که سخت دیده می‌شوند، جالب‌تر است. IC ۳۴۸ یک خوشه ستاره‌ای جوان است که گردوغبار رشته‌ای اطراف را روشن می‌کند. در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟ گردوغبار رشته‌ای و پیچ در پیچ در این تصویر مادون قرمز که اخیراً از تلسکوپ فضایی وب منتشر شده، صورتی به‌نظر می‌رسد. در نور مرئی، این غبار عمدتاً نور آبی را منعکس می‌کند و به مواد اطراف رنگ آشنای یک سحابی بازتابی را می‌دهد. علاوه بر ستاره‌های درخشان، چندین اجرام خنک در IC ۳۴۸ قرار گرفته‌اند که قابل مشاهده هستند، زیرا در نور مادون قرمز درخشان‌تر می‌درخشند. فرض بر این است که این اجرام کوتوله‌های قهوه‌ای کم‌جرم هستند. شواهد برای این امر، شامل کشف یک ماده شیمیایی ناشناس...
    ایتنا - دانشمندان بر این باور هستند که ماده تاریک هاله‌ای درخشان و کروی از گسیل پرتو ایکس در اطراف مرکز کهکشان راه شیری ایجاد می‌کند. به گزارش ایتنا و به نقل از اسپیس، گروهی از اخترشناسان برای نخستین‌بار هاله‌های ماده تاریک را که سیاهچاله‌های پرجرم فعال در قلب روشن کهکشان‌های باستانی را تغذیه می‌کنند، «وزن» کردند.   هاله‌های ماده تاریک که انرژی خود را از سیاه‌چاله یا اختروش‌ها می‌گیرند، اغلب از نور ترکیبی هر ستاره در کهکشان‌های اطرافشان درخشان‌تر هستند. این نواحی مرکزی فوق‌العاده درخشان زمانی «مشتعل» می‌شوند که سیاه‌چاله‌های پرجرم (که می‌توانند جرمی میلیاردها برابر خورشید داشته باشند)، به شکل حریصانه‌ای شروع به تغذیه از مواد اطراف می‌کنند.   بنابر مطالعه‌ای که به تازگی انجام شده است، دانشمندان...
    آفتاب‌‌نیوز : این منظره آسمانی رنگارنگ، سه ماه کامل را در میان میدان‌های ستاره‌ای غنی از سحابی در امتداد صفحه کهکشان راه شیری ما به سمت صورت فلکی سلطنتی قیفاووس شمالی به تصویر می‌کشد. در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟در نزدیکی لبه این ابر مولکولی عظیم، در فاصله ۲۴۰۰ سال نوری از ما، ناحیه انتشاری مایل به قرمز روشن در مرکز قاب قرار دارد که به سحابی غار معروف است. پهنای این سحابی حدود ۱۰ سال نوری است و سراسر دیواره‌های گازی و درخشان کیهانی آن توسط نور فرابنفش ستاره‌های جوان داغ اطرافش یونیزه می‌شود. سحابی‌های انعکاسی آبی و غبارآلود، مانند vdB ۱۵۵ در سمت چپ، و ابر‌های مبهم متراکم غباری نیز روی بوم بین‌ستاره‌ای فراوان هستند. کاوش‌های نجومی، نشانه‌های...
    اخترشناسان تخمین می‌زنند که حدود ۲۰۰ میلیارد تریلیون ستاره در گیتی وجود دارد. بسیاری از این ستاره‌ها به اندازه خورشید یا بیشتر از آن نورانی هستند. به گزارش یورونیوز، به این ترتیب این پرسش ممکن است پدید بیاید که چرا درخشندگی فضا با وجود این تعداد ستاره نورانی بیشتر نیست؟ یکی از اولین پاسخ‌هایی که به ذهن می‌رسد این است که فاصله این ستاره‌ها از زمین زیاد است. هر چه ستاره‌ای از زمین دورتر باشد درخشندگی کمتری دارد. با این حال تنها عامل موثر در میزان تاریک یا نورانی بودن گیتی فاصله ستاره‌ها از زمین نیست. عمر جهان آنگونه که انسان تاکنون آن را شناخته تنها ۱۳ میلیارد سال است. هرچند این رقم در مقیاس انسانی بسیار طولانی به نظر...
      به گزارش تابناک به نقل از خبرآنلاین، برخی از کهکشان‌های نامنظم ممکن است در اثر فعالیت‌های درونی پرآشوب در هم پیچیده شده باشند، در حالی که برخی دیگر در اثر برهمکنش با کهکشان‌های همسایه شکل گرفته‌اند. نتیجه، دسته‌ای از کهکشان‌ها با آرایه‌های متنوعی از اندازه‌ها و شکل‌ها، در فضا پراکنده شده‌اند.  دوازده فیلتر دوربین برای تولید این تصویر با نور از اواسط فرابنفش تا انتهای قرمز طیف مرئی ترکیب شدند. لکه‌های قرمز احتمالاً مولکول‌های هیدروژن بین ستاره‌ای هستند که می‌درخشند زیرا توسط نور ستاره‌های داغ و پرانرژی برانگیخته شده‌اند. درخشش‌های دیگر در این تصویر ترکیبی از ستاره‌های قدیمی است. مجموعه‌ای از کهکشان‌های دوردست و متنوع در پس‌زمینه ظاهر می‌شوند که با نمای تیز هابل ثبت شده‌اند.   داده‌های استفاده...
    به گزارش جام جم آنلاین و به نقل از آی‌ای، دانشمندان مدلی را برای درک بهتر فیزیک ابرشراره‌های قدرتمند ساطع شده توسط ستارگان بسیار دور از منظومه شمسی ابداع کرده‌اند. شراره‌های ستاره‌ای یا خورشیدی، انفجارهای سریع و قوی از انرژی و تابش هستند که از سطح ستاره‌ها منشاء می‌گیرند و به فضا گسیل می‌شوند. مأموریت‌های کپلر و تس ناسا کشف کرده‌اند که چندین ستاره ممکن است ابرشراره‌هایی تولید کنند که ۱۰۰ تا ۱۰ هزار برابر درخشان‌تر از آن‌هایی هستند که خورشید خودمان ساطع می‌کند. شراره‌های خورشیدی با وجود قدرت عظیم خود که می‌توانند زیرساخت‌های برقی و ارتباطی ما را از بین ببرند، در مقابل ابرشراره‌ها ناچیز هستند. شراره‌های خورشیدی و ابرشراره‌ها دارای برخی ویژگی‌های مشترک هستند. به عنوان مثال،...
    محققان جسم عجیبی را کشف کرده‌اند که گاهی مانند زحل به خورشید نزدیک می‌شود و گاهی مانند اورانوس از آن دور می‌شود و مشخصه‌ آن وجود صفحه‌ای از غبار در اطراف آن است که برای شبیه‌سازی شکل حلقه‌ها تغییر شکل می‌دهد. سیاره کوچک ۲۰۶۰ Chiron به عنوان "سنتور" شناخته می‌شود، به گونه‌ای که اجسام دنباله دار را که در مدار‌های دایره‌ای بین مشتری و نپتون به دور خورشید حرکت می‌کنند، به خود جذب می‌کند. سیاره Chiron تنها حدود ۲۱۸ کیلومتر عرض دارد و گاهی اوقات مانند یک دنباله دار باعث انفجار می‌شود. در سال ۲۰۱۱، Chiron از مقابل یک ستاره کم نور از زمین عبور کرد. بر اساس این که چگونه جسمی مانند Chiron نور ستاره‌ها را مسدود می‌کند،...
      باتوجه به مسافت‌ها و سرعت‌های حیرت‌انگیز مورد نیاز برای انجام سفرهای بین‌ستاره‌ای، انجام چنین کاری برای بشریت بسیار دشوار و حتی غیرممکن خواهد بود اما تحقیقات جدید چالش دیگری را نشان می‌دهد و آن قطع ارتباط است. نزدیک‌ترین منظومه ستاره‌ای بعدی به منظومه ستاره‌ای ما، آلفا قنطورس بوده که بیش از چهار سال نوری از ما فاصله دارد، بنابراین اگر بخواهیم در بین‌ستارگان پخش شویم، باید این کار را به روشی «آهسته» انجام دهیم. این به آن معناست که ما به نوعی نیروی محرکه نیاز داریم که بتواند ما را به‌سرعت نور نزدیک کند اما از آن تجاوز نکند. دانشمندان در مقاله‌ای که به‌تازگی در پایگاه داده پیش‌چاپ arXiv  قرار گرفته، توضیح می‌دهند که حتی اگر ما به این...
    یک جرم شبح‌مانند ابتدا به صورت یک حباب درخشان در تلسکوپ‌های زمینی خود را نشان داد و سپس در عکس‌های «تلسکوپ فضایی هابل» به طور کامل ناپدید شد. اکنون، این جرم شبح‌مانند دوباره در عکس ثبت‌شده با «تلسکوپ فضایی جیمز وب» به صورت یک کهکشان کم‌نور و متمایز ظاهر شده است. ستاره‌شناسان با همکاری پروژه «COSMOS-Web»، این جرم موسوم به «AzTECC۷۱» را به عنوان یک کهکشان ستاره‌ساز غبارآلود شناسایی کرده‌اند یا به عبارت دیگر، کهکشانی که مشغول تشکیل دادن ستاره‌های جدید بسیاری است، اما در یک پوشش غبارآلود پوشانده شده که دیدن آن دشوار است. زمانی تصور می‌شد که این کهکشان‌ها در کیهان اولیه بسیار نادر بوده‌اند، اما این کشف علاوه بر بیش از ده‌ها کهکشان دیگر موجود در...
    عکس ثبت‌شده با «تلسکوپ فضایی جیمز وب»، یک حباب درخشان را نشان می‌دهد که به یک شبح شباهت دارد. به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، یک جرم شبح‌مانند ابتدا به صورت یک حباب درخشان در تلسکوپ‌های زمینی خود را نشان داد و سپس در عکس‌های «تلسکوپ فضایی هابل» به طور کامل ناپدید شد. اکنون، این جرم شبح‌مانند دوباره در عکس ثبت‌شده با «تلسکوپ فضایی جیمز وب» به صورت یک کهکشان کم‌نور و متمایز ظاهر شده است. ستاره‌شناسان با همکاری پروژه «COSMOS-Web»، این جرم موسوم به «AzTECC۷۱» را به عنوان یک کهکشان ستاره‌ساز غبارآلود شناسایی کرده‌اند یا به عبارت دیگر، کهکشانی که مشغول تشکیل دادن ستاره‌های جدید بسیاری است، اما در یک پوشش غبارآلود پوشانده شده که دیدن آن...
    به گزارش تابناک؛ یک جرم شبح‌مانند ابتدا به صورت یک حباب درخشان در تلسکوپ‌های زمینی خود را نشان داد و سپس در عکس‌های «تلسکوپ فضایی هابل» به طور کامل ناپدید شد. اکنون، این جرم شبح‌مانند دوباره در عکس ثبت‌شده با «تلسکوپ فضایی جیمز وب» به صورت یک کهکشان کم‌نور و متمایز ظاهر شده است. ستاره‌شناسان با همکاری پروژه «COSMOS-Web»، این جرم موسوم به «AzTECC71» را به عنوان یک کهکشان ستاره‌ساز غبارآلود شناسایی کرده‌اند یا به عبارت دیگر، کهکشانی که مشغول تشکیل دادن ستاره‌های جدید بسیاری است اما در یک پوشش غبارآلود پوشانده شده که دیدن آن دشوار است. زمانی تصور می‌شد که این کهکشان‌ها در کیهان اولیه بسیار نادر بوده‌اند اما این کشف علاوه بر بیش از ده‌ها کهکشان دیگر...
    یک جرم شبح‌مانند ابتدا به صورت یک حباب درخشان در تلسکوپ‌های زمینی خود را نشان داد و سپس در عکس‌های «تلسکوپ فضایی هابل» به طور کامل ناپدید شد. اکنون، این جرم شبح‌مانند دوباره در عکس ثبت‌شده با «تلسکوپ فضایی جیمز وب» به صورت یک کهکشان کم‌نور و متمایز ظاهر شده است. ستاره‌شناسان با همکاری پروژه «COSMOS-Web»، این جرم موسوم به «AzTECC71» را به عنوان یک کهکشان ستاره‌ساز غبارآلود شناسایی کرده‌اند یا به عبارت دیگر، کهکشانی که مشغول تشکیل دادن ستاره‌های جدید بسیاری است اما در یک پوشش غبارآلود پوشانده شده که دیدن آن دشوار است. زمانی تصور می‌شد که این کهکشان‌ها در کیهان اولیه بسیار نادر بوده‌اند اما این کشف علاوه بر بیش از ده‌ها کهکشان دیگر موجود در نیمه...
    یک جرم شبح‌مانند ابتدا به صورت یک حباب درخشان در تلسکوپ‌های زمینی خود را نشان داد و سپس در عکس‌های «تلسکوپ فضایی هابل» به طور کامل ناپدید شد. اکنون، این جرم شبح‌مانند دوباره در عکس ثبت‌شده با «تلسکوپ فضایی جیمز وب» به صورت یک کهکشان کم‌نور و متمایز ظاهر شده است. ستاره‌شناسان با همکاری پروژه «COSMOS-Web»، این جرم موسوم به «AzTECC71» را به عنوان یک کهکشان ستاره‌ساز غبارآلود شناسایی کرده‌اند یا به عبارت دیگر، کهکشانی که مشغول تشکیل دادن ستاره‌های جدید بسیاری است اما در یک پوشش غبارآلود پوشانده شده که دیدن آن دشوار است. زمانی تصور می‌شد که این کهکشان‌ها در کیهان اولیه بسیار نادر بوده‌اند اما این کشف علاوه بر بیش از ده‌ها کهکشان دیگر موجود در نیمه...
    ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب این 2 کهکشان قدیمی و دور را کشف کردند که قدمت آنها تنها به 330 میلیون سال پس از بیگ بنگ می رسد. به گزارش تابناک، نور هر 3 این کهکشان های بسیار قدیمی پس از بیش از 13 میلیارد سال سفر به عدسی جیمزوب رسید. جوئل لجا، استادیار نجوم و اخترفیزیک در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا در بیانیه‌ای گفت: نور این کهکشان‌ها باستانی و تقریباً 3 برابر از زمین پیرتر است. تنها با نور آنها است که ما می‌توانیم به فیزیک عجیب و غریب حاکم بر کهکشان‌ها پی ببریم.» مطالعه جدید نشان می دهد که جهان اولیه مملو از ستاره هایی به اندازه 10هزار برابر خورشید ما بود. کهکشان‌های تازه...
    تلسکوپ فضایی جیمز وب، آب و متان را در جو یک سیاره فراخورشیدی که اصطلاحا «مشتری گرم» نامیده می‌شود، یافته است.   به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) متان و بخار آب را در جو یک دنیای مشتری‌مانند که در فاصله ۱۶۳ سال نوری از ما قرار دارد، شناسایی کرده است.   تلسکوپ فضایی فروسرخ قدرتمند ناسا در حالی که این سیاره فراخورشیدی موسوم به WASP-۸۰ b هر سه روز یک بار به دور ستاره میزبانش می‌چرخید، این مولکول‌ها را شناسایی کرد.   ستاره‌شناسان با استفاده از این تلسکوپ فضایی برای تماشای عبور این سیاره فراخورشیدی از روی ستاره کوتوله سرخ مادر خود که تقریباً هر سه روز زمینی یک بار به دور آن...
    سیاره Wasp-۱۰۷b در فاصله ۲۰۰ سال نوری از ما در صورت فلکی سنبله قرار دارد و قبلا توجه ستاره شناسان را به خود جلب کرده است، زیرا بسیار بزرگ، اما سبک است. آخرین مشاهدات نگاهی بی‌سابقه به دنیایی عجیب در خارج از منظومه شمسی ارائه می‌کند که به‌واسطه ابر‌های شن سیلیکات، باران، دمای سوزان، باد‌های شدید و بوی سوختن دی اکسید گوگرد متمایز می‌شود. جیمز وب تصاویری نورانی را از ستاره میزبان خود با اندازه گیری نور ستاره فیلتر شده در جو سیاره به سطح بعدی می‌برد. از آنجایی که عناصر مختلف طول موج‌های مختلف نور را جذب می‌کنند، طیف نور ستاره گاز‌های موجود را نشان می‌دهند. Wasp-۱۰۷b جرمی مشابه نپتون دارد، اما به اندازه مشتری است وماهیت گسترده...
    به گزارش خبرگزاری فارس از همدان «شهید» شاهد شهود عرفانی شد و نقش هر چه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد. «شهید» همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌ بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه. عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند. حالا می‌خواهیم هر روز را با نامی و...
    به گزارش فرادید، این سیاره که Wasp-107b نام دارد، در فاصله ۲۰۰ سال نوری از ما در صورت فلکی سنبله قرار دارد و قبلاً توجه ستاره‌شناسان را به خود جلب کرده بود، چون بسیار بزرگ اما بسیار سبک است و به همین دلیل سیاره «نخ نباتی» نامیده می‌شود. آخرین مشاهدات به این سیاره، نگاه بی‌سابقه‌ای به دنیای عجیب و غریبی فراتر از منظومه شمسی بود که دارای ابرهای شنی سیلیکات و باران، دمای سوزان، بادهای سهمگین و بوی کبریت سوخته دی اکسید گوگرد است.  پروفسور لین دسین، نخستین نویسنده این تحقیق گفته است: «دانش ما از سایر سیارات بر اساس چیزهایی است که از زمین می‌دانیم. این دانش بسیار محدود است.»    این سیاره سال ۲۰۱۷ پس از آن کشف شد...
    گروهی از ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی «گایا» یک ستاره سرکش را که گفته شده بود حدود ۲۹ هزار سال آینده با منظومه شمسی برخورد می‌کند، مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که چنین خطری وجود ندارد. به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، بررسی‌های جدید نشان می‌دهند که منظومه شمسی در آینده دور از برخورد با ستاره مرده سرکش در امان است. پژوهشگران سال گذشته مسیر یک ستاره کوتوله سفید سرکش به نام «WD ۰۸۱۰-۳۵۳» را با تلسکوپ فضایی «گایا»(Gaia) مورد بررسی قرار دادند و پیش‌بینی کردند که قرار است در حدود ۲۹ هزار سال آینده با منظومه شمسی ما برخورد کند. اگرچه این زمان ممکن است از نظر انسان طولانی به نظر برسد اما از نظر...
    گروهی از ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی «گایا» یک ستاره سرکش را که گفته شده بود حدود ۲۹ هزار سال آینده با منظومه شمسی برخورد می‌کند، مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که چنین خطری وجود ندارد.   به گزارش ایسنا، بررسی‌های جدید نشان می‌دهند که منظومه شمسی در آینده دور از برخورد با ستاره مرده سرکش در امان است. پژوهشگران سال گذشته مسیر یک ستاره کوتوله سفید سرکش به نام «WD ۰۸۱۰-۳۵۳» را با تلسکوپ فضایی «گایا»(Gaia) مورد بررسی قرار دادند و پیش‌بینی کردند که قرار است در حدود ۲۹ هزار سال آینده با منظومه شمسی ما برخورد کند. اگرچه این زمان ممکن است از نظر انسان طولانی به نظر برسد اما از نظر کیهانی یک دوره نسبتا...
    از زمانی که ستاره‌شناسان برای اولین بار به بازوهای مارپیچی درخشان کهکشان ما نگاه کردند، به این فکر افتادند که چه فرآیندهایی ممکن است باعث تکامل این ساختارهای عظیم و ستاره‌دار شده باشد. به گزارش ایسنا، احتمال دارد که همین فرآیندها باعث شده باشد که ما شاهد چنین تنوع خیره‌ کننده‌ای از نواحی کهکشانی در جهان قابل مرئی باشیم که شامل حدود دو هزار میلیارد کهکشان با اندازه‌ها، شکل‌ها و ترکیبات منحصر به فرد است. بنابراین، در تلاش برای افزایش درکمان از تکامل کهکشان‌ها، بیش از ۱۰۰ ستاره‌شناس از بیش از ۸۰ مؤسسه در سراسر جهان خواستار وقت رصدی با تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) برای انجام یک بررسی چند دوره‌ای در منطقه‌ای بزرگ با چند طول موج از داخلی‌ترین مناطق...
    از زمانی که ستاره‌شناسان برای اولین بار به بازوهای مارپیچی درخشان کهکشان ما نگاه کردند، به این فکر افتادند که چه فرآیندهایی ممکن است باعث تکامل این ساختارهای عظیم و ستاره‌دار شده باشد. احتمال دارد که همین فرآیندها باعث شده باشد که ما شاهد چنین تنوع خیره‌ کننده‌ای از نواحی کهکشانی در جهان قابل رویت باشیم که شامل حدود دو هزار میلیارد کهکشان با اندازه‌ها، شکل‌ها و ترکیبات منحصر به فرد است. بنابراین، در تلاش برای افزایش درکمان از تکامل کهکشان‌ها، بیش از ۱۰۰ ستاره‌شناس از بیش از ۸۰ مؤسسه در سراسر جهان خواستار وقت رصدی با تلسکوپ فضایی جیمز وب(JWST) برای انجام یک بررسی چند دوره‌ای در منطقه‌ای بزرگ با چند طول موج از داخلی‌ترین مناطق کهکشان راه شیری...
    «تلسکوپ فضایی هابل» عکس منحصربه‌فردی را از سیاره مشتری گرفته است که آن را در طول موج فرابنفش نشان می‌دهد. به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، عکس تازه منتشرشده «تلسکوپ فضایی هابل»، سیاره مشتری را در ترکیب رنگی از طول موج‌های فرابنفش نشان می‌دهد. این منظره از سیاره غول‌پیکر گازی که به مناسبت رسیدن مشتری به «مقابله»(Opposition) منتشر شده، شامل طوفان بزرگی به نام «نقطه سرخ بزرگ»(Great Red Spot) است. مقابله زمانی رخ می‌دهد که سیاره و خورشید در دو طرف آسمان قرار بگیرند. اگرچه طوفان برای چشم انسان سرخ‌رنگ به نظر می‌رسد اما در این عکس فرابنفش، تیره‌تر به نظر می‌آید زیرا ذرات مه در ارتفاع بالا نور را در این طول موج‌ها جذب می‌کنند. مه‌های...
    به گزارش همشهری آنلاین به نقل از آی‌اف‌ال ساینس، اما این سه ستاره، تنها ستارگانی ناپدید شده آسمان شب نبودند. در سال۲۰۱۹، پروژه‌ای با هدف بررسی ناپدید شدن و ظاهرشدن ستاره‌ها، در طول یک قرن مشاهدات، تلاش کرد فهرستی از تعداد ستاره‌هایی که در ۷۰سال گذشته از دید ناپدید شده‌اند، درست کند و حدود ۱۰۰ستاره که بدون توضیح مشخصی ناپدیده شده بودند را پیدا کرد. پروژه VASCO (واسکو) تصاویر گرفته‌شده توسط رصدخانه نیروی دریایی ایالات متحده از سال۱۹۴۹به بعد را با تصاویر بررسی آسمان Pan-STARRS بین سال‌های ۲۰۱۰و ۲۰۱۴مقایسه کرد. نرم‌افزار مورد استفاده این تیم تحقیقاتی حدود ۱۵۰هزار منبع نور بالقوه که در سال‌های میانی ناپدید شده بودند را بررسی کرد. با بررسی‌های متوالی آنها در نهایت حدود ۱۰۰منبع نور...
    عصر ایران- رفتن به سیاهچاله سفری است که بازگشتی ندارد. هنگامی که وارد “صحنه رویداد” می شویم (جایی که حتی آتش نمی تواند از جاذبه فرار کند)، دیگر راهی به عقب نیست. این احتمال وجود دارد که هواپیمای ما سقوط کند و ما به شکلی دیدنی کشته شویم. اما بیایید تصور کنیم که سرنوشت ما با عبور از سیاهچاله مرگ نیست و می توانیم با ادامه مسیر به کاوش درون سیاهچاله بپردازیم. نحوه به وجود آمدن سیاهچاله هنگامی که یک “ستاره ابر غول پیکر” تمام سوخت خود را مصرف می کند، زیر وزن خود “فروپاشی می کند” و تبدیل به سیاهچاله می شود. تنها ستاره هایی با جرم ۲۵ برابر خورشید پس از مرگ تبدیل به سیاهچاله می شوند. از...
    ایتنا - اگر تمدن بیگانه فضایی هوشمندی آن بیرون، جایی در دوردست‌های کیهان وجود داشته باشد و بتواند زمین را رصد کند، احتمالا می‌تواند بسیاری از فناوری‌های انسانی را- از برج‌های مخابراتی گرفته تا لامپ‌های فلورسنت- ببیند و از آن‌ها نتیجه بگیرد که در سیاره ما حیات هوشمند وجود دارد.  وبسایت کانورسیشن با انتشار مقاله‌ای که بر اساس مطالعات و بررسی‌های دو اخترشناس پروژه جست‌وجوی هوش فرازمینی (مشهور به پروژه ستی) انجام شده، به موضوع ردپاها یا به‌اصطلاح «امضای فناوری» در یافتن حیات فرازمینی پرداخته است. آیا همین کافی خواهد بود که سراسر آسمان را بررسی کنیم و بر فرض، دنبال امواج تلویزیونی‌ای بگردیم که مسابقات المپیک فرازمینی‌ها را پخش می‌کند ؟ واقعیت این است که نه! جست‌وجوی...
    انجمن علمی دانشجویی ریاضی معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه الزهرا با همکاری گروه ریاضی به مناسبت دهه ریاضیات، نشست «سیاهچاله‌ها و جهان‌های موازی» را برگزار می‌کند. به گزارش باشگاه دانشجویان ایسنا، این برنامه یکشنبه هفتم آبان ماه ساعت ۱۱ الی ۱۳، با سخنرانی امیرحسین رضایی ـ محقق و فارغ‌التحصیل فیزیک ذرات بنیادی و کیهان‌شناسی دانشگاه صنعتی امیرکبیر ، در سالن حورا دانشگاه الزهرا برگزار می‌شود. علاقه‌مندان می‌توانند جهت ثبت‌نام رایگان به شناسه aumath_admin@ یا به شماره ۹۸۹۳۷۲۸۷۳۹۸۶ در ایتا پیام ارسال کنند. سیاه چاله برخلاف اسمش یک فضای خالی نیست؛ بلکه مقدار زیادی ماده بوده که در یک ناحیه بسیار کوچک فشرده شده است. ستاره‌ای را ۱۰ برابر پرجرم‌تر از خورشید تصور کنید که در کره‌ای تقریبا به وسعت شهر...
    تلسکوپ فضایی جیمز وب ممکن است بتواند سیگنال‌های مرموز یک سیاره جهنمی را در فاصله ۴۰ سال نوری از ما توضیح دهد. به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، مطالعه‌ای جدید درباره سیگنال‌های گذری عجیب یک سیاره جهنمی به نام «خرچنگ‌ ای ۵۵»(۵۵ Cancri e) نشان می‌دهد که این سیاره ممکن است دائما در حال از دست دادن و رشد مجدد جو باشد. اولین ابرزمینی که ستاره‌شناسان تاکنون کشف کرده‌اند، سیگنال‌های عجیبی را برای نزدیک به دو دهه منتشر می‌کند و دانشمندان ممکن است سرانجام دلیل آن را فهمیده باشند. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که آتشفشان‌های این دنیای جهنمی به‌ طور دوره‌ای باز می‌شوند و گاز داغی را به بیرون پرتاب می‌کنند که جوی را تشکیل می‌دهد...
    نخستین ابرزمینی که ستاره‌شناسان کشف کرده‌اند، نزدیک به دو دهه است که سیگنال‌های عجیبی را منتشر کرده و حالا احتمالا دلیل آن سیگنال‌ها معلوم شده است. به گزارش فرادید، آتشفشان‌های این دنیای جهنمی به‌طور دوره‌ای بیدار می‌شوند و گاز داغی را به بیرون پرتاب می‌کنند که یک نوع جو را برای این سیاره به وجود می‌آورد، اما این جو هم دوباره می‌سوزد و سیاره را برهنه از جو باقی می‌گذارد. آزمایش این نظریه اخیرا با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب صورت گرفته است. سیاره ۵۵ Cancri e یک دنیای سنگی است که تقریباً هشت برابر سیاره ما جرم دارد و سال ۲۰۰۴ در فاصله ۴۰ سال نوری از زمین کشف شد. این سیاره به قدری به ستاره مادرش نزدیک...
    در تاریخ ۵ مهر ماه سال جاری ماهواره ایرانی تصویربرداری نور۳ با ماهواره‌بر ایرانی قاصد با موفقیت در مدار ۴۵۰ کیلومتری زمین قرار گرفت. ماهواره کاملا ایرانی نور ۳ که در کلاس ماهواره‌های نانو یعنی ماهواره‌های فوق سبک قرار دارد و می‌تواند با دقت بالایی تصویربرداری کند، ویژگی‌هایی داشت که برای نخستین بار در یک ماهواره ایرانی مشاهده می‌شد. نخستین دستاورد بزرگ ماهواره نور ۳ رسیدن به الگوریتم‌های کنترل ماهواره به‌صورت کاملاً پایدار و بومی بود. به کمک این فناوری، متخصصان ما به راحتی فرمان می‌دهند که ماهواره به سمت کدام ایستگاه زمینی بچرخد و از کدام نقطه عکس بگیرد و به طور دقیق، فرمان کنترل ماهواره را در دست گرفته‌اند. بیشتر بخوانید: قوی‌ترین و طولانی‌ترین زلزله ثبت شده...
    شاید این سؤال در ذهنتان به وجود آمده باشد که چرا فضا با وجود ستاره‌ها تاریک است. به این سؤال، به اصطلاح «پارادوکس اولبرس» می‌گویند. ستاره‌شناسان تخمین می‌زنند که حدود ۲۰۰ میلیارد تریلیون ستاره در جهان وجود دارد و بسیاری از این ستارگان پرنورتر از خورشید هستند. بنابراین، چرا فضا با وجود نور این ستاره‌ها روشن نمی‌شود؟ انجام پژوهش در مورد ستارگان و سیارات در دوردست، به ستاره‌شناسان کمک کرده تا بفهمند که چرا فضا تا این حد تاریک است. ممکن است فکر کنید که دلیل این اتفاق، دوری این ستاره‌ها از زمین است. این درست است که هر چه یک ستاره دورتر باشد، کم نورتر به نظر می‌رسد. برای مثال، ستاره‌ای که ۱۰ برابر دورتر است، ۱۰۰ برابر کم...
    به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، در تاریخ ۵ مهر ماه سال جاری "ماهواره ایرانی تصویربرداری نور۳" با ماهواره‌بر ایرانی قاصد با موفقیت در مدار ۴۵۰کیلومتری زمین قرار گرفت. بیشتر بخوانید: جزئیاتی تازه از ویژگی‌های ماهواره نور ۳ اعلام شد ماهواره کاملا ایرانی نور ۳  که در کلاس ماهواره‌های نانو یعنی ماهواره‌های فوق سبک قرار دارد و می‌تواند با دقت بالایی تصویربرداری کند، ویژگی‌هایی داشت که برای نخستین بار در یک ماهواره ایرانی مشاهده می‌شد. نخستین دستاورد بزرگ ماهواره نور ۳ رسیدن به الگوریتم‌های کنترل ماهواره به‌صورت کاملاً پایدار و بومی بود. به کمک این فناوری، متخصصان ما به راحتی فرمان می‌دهند که ماهواره به سمت کدام ایستگاه زمینی بچرخد و از کدام نقطه عکس بگیرد و به طور دقیق، فرمان کنترل...
    "ماهواره تمام ایرانی نور ۳" در کلاس ماهواره‌های نانو که اخیرا با موفقیت پرتاب و در مدار لئو قرا گرفت، می‌تواند با دقت بالای ۲.۵ متر تصویربرداری کند؛ این ماهواره ۳ ویژگی منحصر به‌فرد دارد که تا به امروز توسط رسانه‌های کشورمان کمتر به آن پرداخته شده. - اخبار اجتماعی - به گزارش خبرنگار فضا و نجوم خبرگزاری تسنیم، در تاریخ 5 مهر ماه سال جاری "ماهواره ایرانی تصویربرداری نور3" با ماهواره‌بر ایرانی قاصد با موفقیت در مدار 450کیلومتری زمین قرار گرفت.ماهواره کاملا ایرانی نور 3  که در کلاس ماهواره‌های نانو یعنی ماهواره‌های فوق سبک قرار دارد و می‌تواند با دقت بالایی تصویربرداری کند، ویژگی‌هایی داشت که برای نخستین بار در یک ماهواره ایرانی مشاهده می‌شد.نخستین دستاورد بزرگ ماهواره نور...
    شاید این سؤال در ذهنتان به وجود آمده باشد که چرا فضا با وجود ستاره‌ها تاریک است. به این سؤال، به اصطلاح «پارادوکس اولبرس» می‌گویند. ستاره‌شناسان تخمین می‌زنند که حدود ۲۰۰ میلیارد تریلیون ستاره در جهان وجود دارد و بسیاری از این ستارگان پرنورتر از خورشید هستند. بنابراین، چرا فضا با وجود نور این ستاره‌ها روشن نمی‌شود؟ انجام پژوهش در مورد ستارگان و سیارات در دوردست، به ستاره‌شناسان کمک کرده تا بفهمند که چرا فضا تا این حد تاریک است. ممکن است فکر کنید که دلیل این اتفاق، دوری این ستاره‌ها از زمین است. این درست است که هر چه یک ستاره دورتر باشد، کم نورتر به نظر می‌رسد. برای مثال، ستاره‌ای که ۱۰ برابر دورتر است، ۱۰۰ برابر کم...
    ایتنا - ستاره‌شناسان برای نخستین بار «پس‌تاب» ناشی از برخورد دو سیاره بزرگ با یکدیگر را مشاهده کردند. دانشمندان این واقعه را در حالی مشاهده کردند که گرما و غبار به‌جا مانده از برخورد این سیاره‌ها در جلوی ستاره مورد نظرشان می‌چرخید و به آن‌ها امکان می‌دهد پیامدهای انفجار را ببینند. به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، این برخورد زمانی رخ داد که دو سیاره غول‌پیکر یخی پیرامون ستاره‌ای شبیه به خورشید خودمان به یکدیگر برخورد کردند. در نتیجه، شراره‌ای از نور و غبار پدید آمد که از زمین می‌شد دید. نخستین‌بار در حساب کاربری شبکه‌های اجتماعی یک ستاره‌شناس آماتور به این آثار (شراره‌های نور) اشاره شد. او متوجه شد که نوری غیرعادی از آن...
    به گزارش قدس آنلاین به نقل تسنیم، سردار جعفرآبادی فرمانده فضایی نیروی هوافضای سپاه در نشست بررسی ظرفیت‌های کاربردی فضا با همگرایی فناوری با اشاره به عملکرد فضایی سپاه اظهار داشت: در گذشته در واقع عمر کم ماهواره‌ها این فرصت را ایجاد نکرد که ما یک ماهواره عملیاتی داشته باشیم و با آن کار کنیم و بعنوان محصول به آن نگاه کنیم. وی افزود: در دو دولت یازدهم و دوازدهم هم یک مقدار فیتیله‌های فضایی پایین کشیده شد و نهضت خوبی که شروع شده بود ادامه پیدا نکرد اما سال 1395 حضرت آقا واکنش نشان دادند که این اتفاق خوبی نیست و باید به این مسایل جدی تر نگاه شود، آنجا بود که یک همیت و جدیتی در سپاه ایجاد...
    به گزارش قدس آنلاین به نقل تسنیم، سردار جعفرآبادی فرمانده فضایی نیروی هوافضای سپاه در نشست بررسی ظرفیت‌های کاربردی فضا با همگرایی فناوری با اشاره به عملکرد فضایی سپاه اظهار داشت: در گذشته در واقع عمر کم ماهواره‌ها این فرصت را ایجاد نکرد که ما یک ماهواره عملیاتی داشته باشیم و با آن کار کنیم و بعنوان محصول به آن نگاه کنیم. وی افزود: در دو دولت یازدهم و دوازدهم هم یک مقدار فیتیله‌های فضایی پایین کشیده شد و نهضت خوبی که شروع شده بود ادامه پیدا نکرد اما سال 1395 حضرت آقا واکنش نشان دادند که این اتفاق خوبی نیست و باید به این مسایل جدی تر نگاه شود، آنجا بود که یک همیت و جدیتی در سپاه ایجاد...
    سردار علی جعفرآبادی، فرمانده فضایی نیروی هوافضای سپاه در نشست بررسی ظرفیت‌های کاربردی فضا با همگرایی فناوری اظهار کرد: در دولت یازدهم یک مقدار فیتیله‌های فضایی پایین کشیده شد و نهضت خوبی که شروع شده بود ادامه پیدا نکرد، اما در سال ۱۳۹۵ فرمانده کل قوا واکنش نشان دادند و تاکید کردند باید به مسئله فضایی جدی‌تر نگاه شود. وی افزود: به همین دلیل در سپاه هم یک همیت و جدیتی ایجاد شد. آن زمان فرماندهی فضایی وجود داشت و در ادامه این روند توانستیم ماهواره نور را در سال ۱۳۹۹ پرتاب کنیم. فرمانده فضایی نیروی هوافضای سپاه تاکید کرد: در ساخت ماهواره نور ۳ گام‌های بلندتری برداشته شد. در نور ۲ هم بسیار پیشرفت کرده بودیم و ظرف دو...
    تصویر جدید تلسکوپ فضایی هابل، کهکشان مار مانند دوردستی را در کانون توجه قرار داده‌است. نور این کهکشان تقریباً ۸۰ میلیون سال پیش، بسیار قبل از مرگ دایناسورها، سفر خود را به زمین آغاز کرد؛ این تصویر که به عنوان بخشی از هفته کهکشان هابل ناسا از ۲ تا ۷ اکتبر منتشر شده‌است، NGC ۱۰۸۷، یک کهکشان مارپیچی را نشان می‌دهد که در صورت فلکی سیتوس ساکن است. این تکه خاص از آسمان به نام یک هیولای دریایی افسانه‌ای یونانی نامگذاری شده‌است و خانه صورت فلکی دلو و حوت است. پیچک‌های شکسته نور قرمز نشان دهنده گاز مولکولی سرد است، که ماده‌ای است که از آن ستاره‌های جدید تشکیل شده و در طول اعصار رشد می‌کنند. در مقایسه، مناطق...
    سیاه‌چاله‌ها اجرام شگفت‌انگیزی هستند که مدت‌ها فکر دانشمندان را مشغول کرده‌اند و موضوع بسیاری از پژوهش‌های علمی به شمار می‌روند. یکی از پرسش‌های مهم در مورد سیاه‌چاله‌ها این است که چه چیزی در انتهای این اجرام شگفت‌انگیز پنهان شده است. به گزارش ایسنا، سیاه‌چاله یک جرم فضایی با گرانش بسیار قوی است که حتی نور یا سایر امواج الکترومغناطیسی نمی‌توانند از آن فرار کنند. دلیل چنین جاذبه قوی این است که ماده در فضای کوچکی فشرده می‌شود. این اتفاق می‌تواند زمانی رخ دهد که یک ستاره در حال مرگ باشد و مرکز آن تحت گرانش قرار بگیرد. سیاه‌چاله‌ها نامرئی هستند، زیرا نور نمی‌تواند از آن‌ها خارج شود. دانشمندان از تلسکوپ‌های فضایی دارای تجهیزات ویژه برای کشف کردن سیاه‌چاله‌ها استفاده می‌کنند....
    منبع بیشتر نور بازتابی در این سحابی، ستاره‌ای است که در چشم اسب قرار دارد. به گزارش دیجیاتو ،آنچه می‌بینید سحابی معروف سر اسب در صورت فلکی جبار نیست، بلکه یک سحابی کم‌نورتر است که فقط با تصویربرداری عمیق‌تر، شکلی آشنا به خود می‌گیرد. در تصویر امروز ناسا چه می‌بینیم؟ بخش عمده مجموعه ابر مولکولی که این تصویر نشان می‌دهد، سحابی بازتابی IC ۴۵۹۲ است. سحابی‌های بازتابی از غبار بسیار ریز تشکیل شده‌اند که معمولاً تاریک به‌نظر می‌رسند، اما هنگام بازتاب نور مرئی ستارگان پرانرژی اطراف، کاملاً آبی دیده می‌شوند. منبع بیشتر نور بازتابی در این سحابی، ستاره‌ای واقع در چشم اسب است. این ستاره بخشی از یک منظومه‌ ستاره‌ای درخشان در صورت فلکی عقرب (Scorpius) به نام «نو...
    گروهی از ستاره‌شناس‌ها از تلسکوپ فضایی هابل برای کشف کهکشانی ۱۱ میلیارد ساله استفاده کردند. آن‌ها به‌جای رصد نور منتشرشده، به‌دنبال نور جذب‌شده‌ به‌واسطه‌ی کهکشان رفتند. درست همان‌طورکه لامپ حبابی را براساس نوری می‌بینیم که منتشر می‌کند، ستاره‌شناس‌ها هم کهکشان‌ها را با استفاده از نور ستاره‌هایشان رصد می‌کنند. کهکشان‌ها امواج نور را در طیف الکترومغناطیسی تولید می‌کنند و تلسکوپ‌های مختلف می‌توانند این اجرام کیهانی را در طول موج‌های مختلف رصد و بدین‌ترتیب تصویر کاملی از آن‌ها ایجاد کنند. بااین‌حال، وقتی کهکشانی دقیقاً در مسیر یکسانی با کهکشان درخشان دوردست دیگر قرار دارد، روش دیگری برای رصدهای کهکشانی مطرح می‌شود. با عبور نور از کهکشان پس‌زمینه به‌سمت کهکشان پیش‌زمینه، گاز و غبار موجود در کهکشان پیش‌زمینه بخشی از طول‌موج‌های کهکشان پس‌زمینه...
    گروهی از ستاره‌شناس‌ها از تلسکوپ فضایی هابل برای کشف کهکشانی ۱۱ میلیارد ساله استفاده کردند. آن‌ها به‌جای رصد نور منتشرشده، به‌دنبال نور جذب‌شده‌ به‌واسطه‌ی کهکشان رفتند. درست همان‌طورکه لامپ حبابی را براساس نوری می‌بینیم که منتشر می‌کند، ستاره‌شناس‌ها هم کهکشان‌ها را با استفاده از نور ستاره‌هایشان رصد می‌کنند. کهکشان‌ها امواج نور را در طیف الکترومغناطیسی تولید می‌کنند و تلسکوپ‌های مختلف می‌توانند این اجرام کیهانی را در طول موج‌های مختلف رصد و بدین‌ترتیب تصویر کاملی از آن‌ها ایجاد کنند. بااین‌حال، وقتی کهکشانی دقیقاً در مسیر یکسانی با کهکشان درخشان دوردست دیگر قرار دارد، روش دیگری برای رصدهای کهکشانی مطرح می‌شود. با عبور نور از کهکشان پس‌زمینه به‌سمت کهکشان پیش‌زمینه، گاز و غبار موجود در کهکشان پیش‌زمینه بخشی از طول‌موج‌های کهکشان پس‌زمینه...
    احتمالا به زودی پرده از اسرار یکی از مرموزترین ستاره‌های کهکشان راه‌شیری و رفتار عجیب آن برداشته می‌شود. این ستاره بویاجیان یا KIC ۸۴۶۲۸۵۲ نامیده می‌شود که با نام ستاره تابی (Tabby) نیز شناخته می‌شود، یک سوسوی زرد-سفید در فاصله ۱۴۷۰ سال نوری از ما دارد و نوسانات کوتاه مدت روشنایی عجیب و تغییرات طولانی مدت آن تاکنون تلاش‌های دانشمندان برای توضیح را به چالش کشیده است. به گزارش ایسنا، چند توضیح احتمالی برای آنچه ممکن است در جریان باشد، وجود دارد، اما اثبات یکی از آن‌ها به دلیل نیاز به اطلاعات دقیق‌تر متوقف شده است. اکنون به نظر می‌رسد لازم نیست بیشتر منتظر بمانیم. گروهی به رهبری ماسیمو استیاولی، ستاره‌شناس موسسه علمی تلسکوپ فضایی (STScI)، رصد‌هایی از ستاره بویاجیان...
    ممکن است به زودی توضیحی برای رفتار عجیب یکی از مرموزترین ستاره‌های کهکشان راه شیری پیدا شود. به گزارش ایسنا و به نقل از ای‌ای، احتمالا به زودی پرده از اسرار یکی از مرموزترین ستاره‌های کهکشان راه‌شیری و رفتار عجیب آن برداشته می‌شود. این ستاره بویاجیان یا KIC ۸۴۶۲۸۵۲ نامیده می‌شود که با نام ستاره تابی(Tabby) نیز شناخته می‌شود، یک سوسوی زرد-سفید در فاصله ۱۴۷۰ سال نوری از ما دارد و نوسانات کوتاه مدت روشنایی عجیب و تغییرات طولانی مدت آن تاکنون تلاش‌های دانشمندان برای توضیح را به چالش کشیده است. چند توضیح احتمالی برای آنچه ممکن است در جریان باشد، وجود دارد، اما اثبات یکی از آنها به دلیل نیاز به اطلاعات دقیق‌تر متوقف شده است. اکنون به...
    به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس به نقل از رویترز، مجموعه ای از 5 تصویر جدید از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا زیبایی فضا را در طول موج پرتو ایکس دیده می شود نشان می دهد. داده های چاندرا با داده های تلسکوپ های دیگر که در نور مرئی و طول موج های فروسرخ فعالیت می کنند ترکیب شده اند تا برخی از ویژگی های منحصر به فرد جهان پر انرژی را نشان دهند. این تصاویر طیفی از اجرام از قلب کهکشان راه شیری تا بقایای ابرنواخترها را نشان می دهد. هر کدام از این تصاویر مجموعه های مختلفی از داده ها را با هم ترکیب می کنند تا منظره ای خیره کننده از اجسامی ایجاد کنند که...
    ستارگان طیف‌های مختلفی از رنگ‌ها را در برمی‌گیرند، از قرمز گرفته تا آبی؛ و هر طیف نشان می‌دهد که هر ستاره چقدر گرما را به همراه دارد. به گزارش scientificamerican،  هزاران سال پیش، ستاره شناسان رنگ ستارگان را یادداشت کردند، آن ها از عنصر آهن برای کامل کردن تحقیقات خود استفاده کردند، به این صورت که اگر یک میله آهنی را در برابر گرما قرار داده باشیم پس از چند دقیقه، میله آنقدر داغ می شود که به رنگ قرمز می درخشد. با افزایش دمای آن، بعداً به رنگ نارنجی، سپس زرد و در نهایتا ذوب شده و سفید می شود که این مرحله پر حرارت ترین مرحله آن است. ستاره شناسان باستانی با همین روش به این نتیجه رسیدند...